 |
| 2 m spanbreedte |
's morgens was het niet anders. J&B waren al vertrokken omdat Bie deelnam aan een triathlon. Wij planden een bezoek aan Salers en Tournemire. Salers is een mooi stadje waar heel wat Renaissancehuizen bewaard zijn. Nu omgedoopt in een toeristische trekpleister, maar niet te druk. De naam Salers doet misschien ook een belletje rinkelen i.v.m. het bekende koeienras. Donkerbruine runderen met brede horens. Bij aankomst was het nog steeds aan het regenen. Maar we keuvelden rustig door dit stadje. Een must: het eten van een steak Salers avec Truffade (aardappelen met kaas en gebakken spekjes). Streekgerechten eten doen we graag. Dat beestje smaakte lekker. Nog een tussenstop gemaakt in Tournemire. Petieterig klein dorpje met een merkwaardige burcht. Rond 16u30 kwamen we dus aan bij ons eerste verblijf. Waarempel hadden we nu blauwe lucht. Kennis gemaakt met de eigenaars. Tres sympa...onze kamer betrokken en meteen kennis gemaakt met het buurdorpje. Eigenlijk moet je wel weten dat de laatste weg naar ons verblijf 4 km lang is. Het allerlaatste huis is ons verblijf. Het domein ligt dus echt aan de voet van de Plomb du Cantal. Enfin verkenningswandeling gemaakt in buurdorpje Paiherols. De huizen in deze dorpjes zijn werkelijk prachtig. De zichten die we voorgeschoteld krijgen zijn dit nog meer. Stappen we daar door een holle weg, komen daar plots een kudde van die Salerskoeien aangehold. Weet je nog donkerbruin en brede horens. Wij dachten direct aan een revanche t.o.v. ons middagmaal. Dus toch maar eventjes de holle weg uitgevlucht en deze prachtige beesten laten passeren. Ja we konden ook niet meteen langs de kant gaan staan. Naar het schijnt zouden ze wel gestopt zijn, maar ja er moest toch iemand door. Enfin 's avonds hebben we in dit zelfde dorpje een leuk restaurant gevonden. http://www.auberge-des-montagnes.com/ . Voor 23 euro hadden we daar een 5-gangenmenu. Ons hoofdgerecht was iets bijzonder. Les Tripoux d'agneau et du veau. Eigenlijk wisten we niet direct wat dit was. Het is dus weer een streekgerecht natuurlijk en dat proberen we graag. In een toeristische gids staat dat het een gerecht is, gemaakt met kleine bundels van schapenpens, meestal gevuld met schapenpoten, zwezeriken en diverse kruiden en groenten. Een peu bizarre. We moeten wel zeggen dat dit restaurant een uitstekende keuken heeft. We mengden al ons eten met een lekkere Sancerre. Maandag maakten we dus de grote wandeling naar de Plomb du Cantal. Ik tracht vandaag nog een verslag hiervan te maken. Maar we vonden onze eerste dag al serieus gevuld, net zoals die schapenpoot...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten